|
واقعه ميكونوس به گذشته تعلق ندارد
جمعه ١٤ فروردين ۱۳۸۳
روز چهارشنبه ۳۱ مارس (۱۲ فروردين ۸۳) میبايست در برلين پايتخت آلمان يك لوح
يادبود برای قربانيانی كه در سال ۱۹۹۲ توسط ماموران امنيتی جمهوری اسلامی ايران
در رستوران ميكونوس به قتل رسيدند ، نصب میگرديد. وليكن اداره صدراعظمی آلمان
دخالت كرد: نخست به كمك نمايندگان شورای شهر برلين متن لوح يادبود تغيير داده شد
، سپس به بهانه شركت ديپلماتهای ايرانی در كنفرانس بينالمللی افغانستان در
برلين ، زمان نصب لوح يادبود به تعويق افتاد.
شايد كسی بخاطر نداشته باشد كه در سال 1992 در ساختمان شماره 2a خيابان «پراگ» برلين ، يك كشتار دستهجمعی
بوقع پيوست. رستوران «ميكونوس» ، كه در آن چهار شخصيت اپوريسيون ايرانی توسط
ماموران سازمان امنيت ايران به قتل رسيدند ، امروز «سايگون» ناميده میشود و در
آن بجای «گيروس» (نوعی كباب يونانی) ، اكنون سوپ شيرين تلخمزه سرو میگردد. در
همين مكان ، شورای ناحيه «شارلوتنبرگ – ويلمرزدورف» برلين در واقع میخواست يك
لوح يادبود نصب نمايد. اما حالا بدليل برگزاری كنفرانس افغانستان در برلين ، كه
در آن هياتی نيز از ايران ، از جمله امينزاده معاون وزير خارجه ايران شركت دارد
، كار نصب لوح يادبود به تعويق افتاده است.اما «هانس يواخيم اريك» وكيل يكی از
شاكيان دادگاه ميكونوس میگويد: مسئله بر سر ملاحظات ديپلماتيك است.
حال كار نصب لوح يادبود روز 20 آوريل عملی خواهد شد. يعنی زمانی كه كنفرانس
افغانستان به پايان رسيده و اكيپهای تلويزيونی از برلين بازگشتهاند. البته لوح
يادبودی كه در معرض ديد قرار خواهد گرفت ، همان نيست كه ابتدا به ساكن بود.
عبارت «به قتل رسيده توسط سازمان امنيت ايران» كه توسط اكثريت نمايندگان شورای
محل ، از احزاب سوسيال دمكرات و سبزها ، به تصويب رسيده بود ، زير فشار مقامات
اداری برلين تغيير يافته است. متن تغييريافته اكنون بدين صورت است: «به قتل
رسيده توسط صاحبان قدرت وقت در ايران».
آنچه كه برای شهر برلين يك چيز فرعی و پيشپا افتاده مینمايد (نصب يك لوح
يادبود) ، يك اقدام سياسی بسيار حساسی است كه نشان میدهد واقعه ميكونوس همچنان
اثرگذار است. در جريان دادرسی عليه ماموران (شركتكننده در ترور) ، چهار تن از
آنها در سال 1997 از طرف دادگاه محكوم شناخته شدند. جمهوری اسلامی ايران فشار
سنگينی را وارد آورد ، اما با اين وجود دستگاه قضايی آلمان حادثه ميكونوس را
«تروريسم دولتی تهران» ناميد. اين رای يكسال بعد از سوی ارگان عالی قضايی آلمات
تاييد گرديد.
فشار از جانب ايران
تقريباً 7 سال پس از حكم دادگاه برلين ، واقعه ميكونوس ، آنچنانكه وكيل يكی از
قربانيان توضيح میدهد ، به گذشته تعلق ندارد بلكه بخشی از زمان حاضر است. اقدامهايی
كه از سوی يك شورای محلی برای ايجاد يادمانی بخاطر قربانيان واقعه ميكونوس آغاز
گرديد، ناگهان به يك واقعه ديپلماتيك بدل شد. درست در همان دسامبر ، اندك زمانی
پس از آنكه نمايندگان شورای محلی از احزاب سوسيال دمكرات و سبزها ، قراری درباره
لوح يادبود تصويب كردند ، مقامهای جمهوری اسلامی ايران فعال شدند. سروكله معاون
سفير جمهوری اسلامی در برلين ناگهان در شهرداری منطقه شالوتنبرگ – ويلمرزدوف
پيدا شد. يكی از نمايندگان اين ناحيه از حزب سوسيال دمكرات میگويد: اين مسئله
حتی ممكن است تا حد يك معضل جدی گسترش يابد.
و چنين چيزی نيز اتفاق افتاده است.
در تهران ايرانیها ناراحتی و نارضايتی خودرا به اطلاع سفارت آلمان رساندهاند و
در برلين نيز فضا عصبی میباشد. نوشته اوليهی لوح يادبود گويا چنان سنگين بوده
كه «ارنست اورلاو» مسئول امور امنيتی در اداره صدراعظمی آلمان به يكی از
نمايندگان شورای شهر برلين مراجعه كرده و خواهان تغيير آن میشود. نوشتهی اوليهی
روی لوح يادبود «توهين عليه حكومت ايران» قلمداد شده بود.
رفتار سياسی مقامات آلمان ، هم در سطح محلی و هم ملی ، با مصلحتانديشی توام
است. زيرا – بزعم آنها - عكس العمل تهران به كوششهای دولت آلمان برای كشاندن
جدی ايران به مبارزه جهانی عليه تروريسم آسيب میزند. در همين ماه ژانويه و در
بحبوحه جدال بر سر لوح يادبود قربانيان ميكونوس ، با پادرميانی دولت آلمان
معاملهای ميان اسرائيل و حزبالله تحت حمايت ايران در لبنان صورت گرفت كه در
نتيجه آن 429 زندانی حزب الله در ازای اجساد 3 سرباز و يك تاجر اسرائيلی مبادله
شدند. جمهوری اسلامی در پشت صحنه تاثير زيادی در اين ماجرا داشت. همان موقع شايع
شده بود كه دو تن از محكومين به حبس ابد پروندهی ميكونوس كه در آلمان زندانی
هستند ، جزيی از معامله ميان اسرائيل و حزبالله بشمار میآيند ، اما اين بار
چنين نشد ، هرچند آنها همچنان جزئی از جريان مبادله زندانيان در خاورنزديك در
آينده بشمار میآيند.
نامه از تهران
در ميانه كش و قوس بر سر لوح يادبود ، كمی قبل از شروع كنفرانس افغانستان ، نامهی
محمود احمدینژاد شهردار تهران به «كلاوس وورايت» شهردار برلين به دامنهی
هيجانات افزود. شهردار محافظهكار تهران در اين نامه از توهين به كشورش سخن گفته
و تهديد كرده است چنانكه شورای محلی شارلوتنبرگ در تصميم خود مصر باشد ، لوح
يادبودی نيز در تهران و مزين به اسامی كشورهای كمك كننده به توليد سلاح های
شيميايی در عراق ، نصب خواهد شد و آلمان در اين فهرست اين كشورها مكانی در بالا
خواهد داشت.
شهردار برلين در پاسخ احمدینژاد نوشته است: او نمیتواند و نمیخواهد بر تصميم
يك پارلمان محلی كه به شكل دمكراتيك انتخاب شدهاند ، نفوذ سياسی اعمال نمايد.
------------
برگرفته از هفتهنامه «اشپيگل» با اندكی تلخيص
|
|