اضطراب کردها در پی انتقال قدرت در عراق

انتقال زودهنگام قدرت از سوی نيروهای ائتلافی به دولت موقت عراق تاثيری آنی و چشمگير بر ناحيه تحت کنترل کردها در شمال اين کشور نداشته است.

کردها در 13 سال گذشته کنترل اين منطقه را در دست داشته اند، اما انتقال قدرت آنها را نسبت به آينده خود مضطرب ساخته است.

چيزی که مسلم است کردها با شنيدن خبر انتقال قدرت به دولت موقت برای پايکوبی به خيابان ها نريختند.

آنها در وضعيت جاری بهانه ای برای ابراز شادمانی نمی بينند.

البته انتقال قدرت از سوی تشکيلات اداری نيروهای ائتلافی تاثيری فوری بر آنها نخواهد داشت.

نيروهای ائتلافی عملا در بخش کردنشين شمال عراق حضور نداشته اند، اما انتقال قدرت در کردها يک نوع بی قراری و احساس ناامنی ايجاد کرده است.

آنها احساس می کنند که آينده شان هنوز معلق است و نيروهای ائتلافی را عامل اين وضع می دانند.

آن نوع خودمختاری منطقه ای در يک عراق فدرال که کردها خواهان آن هستند در آخرين قطعنامه سازمان ملل متحد که تعيين کننده آينده قريب الوقوع عراق است به روشنی تصريح نشده است.

چنين بندی بايد در مذاکرات درباره قانون اساسی آينده عراق مورد بحث قرار گيرد و اين درحالی است که برخی از رهبران عرب عراق، به خصوص شيعيان، در برابر انديشه خودمختاری منطقه ای مقاومت می کنند.

يک مساله حل نشده ديگر آينده شهر عمده نفتی کرکوک است. کردها به طور تاريخی بر آن شهر ادعای مالکيت داشته اند.

آنها در يک حالت آرمانی مايل هستند کرکوک را به عنوان پايتخت ناحيه خودمختار کردستان در اختيار خود بگيرند.

آنها همچنين از اين مساله خشمگين هستند که تشکيلات اداری نيروهای ائتلافی چنان که بايد برای بازگشتن کردهای آواره به خانه و کاشانه خود تلاش نکرده اند. گروه کثيری از کردها در اثر برنامه عرب سازی در دوره صدام حسين آواره شده بودند.

برای اعراب و همچنين ترکمن ها و مسيحيان سوريه ای تبار اين مساله به همين اندازه حساس است.